Czujnik NOx jest zainstalowany w przepływie gazów spalinowych. W zależności od zastosowania może być umieszczony w dwóch różnych miejscach i mierzy zawartość tlenku azotu w układzie wydechowym. Jest on podłączony do systemu zarządzania silnikiem za pośrednictwem magistrali CAN.

Budowa sensorów NOx

Azot i tlen są rozdzielane przez katalitycznie aktywną elektrodę w czujniku NOx. Czujnik NOx ma dwie komory. W pierwszej komorze zawartość tlenu w spalinach utrzymuje się na poziomie około 10 ppm za pomocą tak zwanego przepływu pompy. Moc wymagana do tego jest odwrotnie proporcjonalna do stosunku powietrze-paliwo i może być użyta do skorygowania sygnału NOx w zależności od zmierzonego stosunku powietrze-paliwo. W drugiej komorze zachodzi reakcja NOx, rozdział na azot i tlen. Prąd wymagany do utrzymania środowiska elektrody platynowo-rodowej beztlenowej jest proporcjonalny do stężenia NOx, a tym samym zapewnia sygnał pomiarowy. Sensory NOx zaczęto stosować na początku XXI wieku, a zostały wynalezione w latach 1990. Ten czujnik może mierzyć stężenie NOx w spalinach. Czujnik przyczynia się do oszczędności paliwa i czystszego powietrza. Spełnia kilka podstawowych funkcji. Mierzy w czasie rzeczywistym, pomiar stężenia NOx i O2, a szybka odpowiedź jest przekazywana do komputera samochodowego. W pełni szczelna, wodoodporna konstrukcja nie powoduje lęku o żywotność materiału z którego jest zbudowany.

Rozwój technologii w dziedzinie motoryzacji wiąże się z coraz większym zapotrzebowaniem na ekologiczne auta. W obecnych czasach emisja spalin jest jednym z ważniejszych charakterystyk dotyczących nowych aut. Muszą one spełniać normy tak, aby nie powodować destruktywnego skutku na środowisko.