Aby skutecznie móc wykonywać naszą pracę w terenie, oddział musiał nabyć i doskonalić wiele różnych umiejętności, spośród których posługiwanie się bronią było tylko jedną z nich, i wcale nie najważniejszą. W nieprzewidzianych sytuacjach, najczęściej przydawała się jednak znajomość udzielania pierwszej pomocy, zarówno w warunkach bojowych jak i poza nimi. Mimo iż do oddziału został przydzielony sanitariusz, wszyscy musieli zapoznać się przynajmniej z podstawami pomocy przedmedycznej.

Ekstensywne szkolenie udzielania pierwszej pomocy

Znajomość pierwszej pomocy przydawała się w wielu sytuacjach, zdecydowanie będąc jedną z tych umiejętności, których zastosowanie mogło nieraz uratować zdrowie lub życie kolegów. Nierzadko również zdarzało się, iż dzięki dobrej znajomości technik pomocy przedmedycznej można było udzielić pomocy cywilom, co zdecydowanie owocowało większym zaufaniem i pozwalało nam na spokojniejsze wykonywanie zadań w terenie. Dlatego też zgłosiliśmy się na szkolenie z pierwszej pomocy przedmedycznej w warszawie, organizowanej przez najlepszych ratowników i sanitariuszy polowych. Samo szkolenie trwało przeszło trzy tygodnie i obejmowało bodaj wszystkie sytuacje, z jakimi mogliśmy się spotkać w trakcie pracy, ale również i poza nią. Podstawą było oczywiście opatrywanie ran różnego pochodzenia, jak również sposoby ich odkażania i stabilizacji, jeśli wymagała tego sytuacja. Później przerabialiśmy bardziej skomplikowane tematy, takie jak różne sposoby resuscytacji i reanimacji przedmedycznej, stabilizacja osoby rannej po doznaniu różnego rodzaju urazów, wstępne zabezpieczenie złamań, a także wiele innych zagadnień, spośród których kilka zaproponowaliśmy do omówienia sami. Instruktorzy mieli ogromny zasób doświadczenia, suchą teorię podpierając wieloma przykładami, jak również ćwiczeniami praktycznymi, które doskonale obrazowały omawiane przez nas zagadnień.

Sama ilość ćwiczeń była zaskakująco duża, jak również ich dokładność. Po tak ekstensywnym kursie, cały oddział był doskonale zaznajomiony z wszelkimi sposobami udzielania pomocy przedmedycznej. Każdy z nas mógł w dowolnym momencie udzielić pierwszej pomocy przynajmniej w podstawowym stopniu, niezależnie od stanu zdrowia i doznanych obrażeń poszkodowanej osoby.